Öldürememe ve Olduramama Noktası

Bazıları kime benziyor biliyor musun dedi kız                                                 

elindeki bardağı bırakırken mutfak tezgahına

kime diye sordu arkadaşı 

Tyler Durden'a 

uzunca zamandır adı konmamış şeyin soğukluğu doldurdu mutfağı

soğukluğa bir de sessizlik eklenmesin diye konuştu arkadaşı

ne diyorsun yani "ne kadınlar sevdim zaten yoktular"mı diyorsun? 

Belki de 

yoksa içimdeki bu boşluğun nasıl tarifini yaparım dedi kız

bardağı tekrar ağzına götürürken 

Senin sorunun ne biliyor musun? dedi arkadaşı 

ne demesini bile beklemeden devam etti 

resmin sadece kendi çerçevene sığan kısımlarıyla anlamaya çalışıyorsun durumları 

oraya bir bacak sığmış diye bir bedenin varlığını yok sayamazsın anladın mı?

yutkundu kız,sağlam gelmişti laf 

o an elindeki bardağı arkadaşının kafasına fırlatmak fikriyle gülümsedi 

bulaşık makinesinin kapağını açıp su bardaklarının olduğu hizaya yerleştirdi kirli bardağı 

Herşeyi kuralına göre yapmanın gönül rahatlığıyla doğrulup derin bir nefes aldı

Resim ve çerçevenin devamındaki cümlelerin gelişini gördü bir anda 

uzun süren birlikteliklerin en büyük handikapı buydu ona göre 

arkadan gelecek hamleyi hemen tahmin edip elindeki desteyi yeniden karmalıydı

birimizin kazanacağı münazara değil bu dedi kafasındakileri dehleyip 

inan sonunda haklı çıkmayı istemediğim birşeyden bahsetmeye çalışıyorum 

hislerimden hisset-tirdiklerinden dedi bastırarak

bunu sana kar zarar tablosu gibi grafiklerle anlatamam sadece tarif edebilirim 

Kim bilir belki etrafımdakilerin Tylor'ı da benimdir 

var gibiyken aslında yokumdur 

Bazen insanlar kendi dertleri ile uğraşır 

cümlesini tamamlamasına izin vermeden devam etti 

İşte senin anlamadığın bu dedi kız

tam karşısındaki sandalyeyi çekip otururken 

Benim bahsettiğim an değil bu gün hiç değil

hislerim, uzunca bir zaman süren yaşanmışlıklar

acı çekiyordum  üzülüyordum ama sen yoktun

bir yerde rastladım kalp kırılınca kafa çalışmaya başlar mı ne diyordu 

ne kadar mekanik gözüksede buydu sonrasında bana olan 

evet tam da buydu derken yüzü ekşidi

unuttuğu bir şeyi hatırlamış yahut tarif ettiği şeyi o an anlamış gibi 

ben düşünmeye başladım sonrasında 

önceleri de olmuştu bu ilk değildi 

ben yine dibe batmıştım çok sık değil belki ama sağlam batışlar hatırlarsın belki

 ..... 

düşündüm sen nerdeydin evet orda tamda yanımda yakınımda 

ne yapıyordun diye düşündüm düşündüm ne buldum biliyor musun? 

hiç birşey evet hiç birşey yapmadan öylece duruyordun 

ama dedi arkadaşı 

bölme ne olur dedi elleri titriyordu saçlarını düzeltirken kızın 

Öyle put gibi duruyordun,ne bir şey söylüyordun ne de yapıyordun sadece duruyordun 

ve ben dalgalar beni çekmeye çalıştıkca sana sarılıyordum 

sen o kadar sağlam duruyordun ki fırtına dininceye kadar hep dayandık 

çok uzakta duran bir şeyi seçmeye çalışır gibi masaya dikmişti gözlerini arkadaşı 

gözlerini kısıp kasılmış çenesini zorla hareket ettirerek

bu sefer ne değişti dedi 

bu sefer yakınımda bile değildin

ben eskiden olduğu gibi senin yanına kadar yüzecek enerjiyi bulamadım 

sadece çırpındım bağırdım ama sana ulaşamadım

görmedin bile beni yada görmeyi istemedin,üşendin kim bilir 

Geçenlerde bir insana vakit ayırmak ile 

boş vakitlerini o insanla doldurmak arasındaki farktan

bahseden birşey okudum 

içi şişmişti arkadaşının aldığı nefesi vermeyi beklemeden 

kurduğu cümleyle dışarıya salıverdi içindekileri

çok okuyorsun ve belliki okuduklarını da yanlış yorumluyorsun 

dedi kıza can havliyle 

O da devamını tahmin etmişti büyük ihtmalle konuşmanın 

kartları karma zamanı ona geçmişti 

evet  çok okudum tahmin et neden? 

çünkü kafayı yemek üzereydim acıdan yalnızlıktan....

can acıtır tonlamalar vardı son cümlede 

albert camus gibi  dedi arkadaşı

"Kendimi mi öldürsem yoksa bir kahve mi içsem" moduna girdin yani

o asabi gülümseme dudağının kenarındaydı 

çıkış noktası bulamadığında yapardı bunları 

absürt örneklerle karşısındakini sinirlendirir

sinirlenen kız ağlamaya başlayınca da 

yeni yetme anneler gibi onu teselliye başlardı

bilirsiniz işte 

yere yada koltuğun köşesine vurmalar

bak ben dövdüm onları sen ağlama tamammı demeler

saçma teselliler ortada gözyaşı varsa hep çalışırdı 

uyuşan bacakla adım atıyor gibiydi kız

sağlam basmazsa 

tüm öfkesi boşlukta koca bir hissizliğe dönüşüverecek 

burnunun üstüne düşecekti 

herşey aslında hiç yaşanmamış gibi olacaktı 

tam da arkadaşının istediği gibi 

diye düşündü

Bu noktadan sonra dönmek istemiyordu 

kafası tam uçurulmamış bir tavuk görmüştü küçükken 

kesik başıyla tüm bahçede ordan oraya uçuşunu izlemişti 

bitirmekte zorlandığı ilişkilerde hep o tavuğu hatırlardı 

Sonu getirilmemiş  yaşama ihtimali de kalmamış her şeyi o tavuğa benzetirdi

olduramama ve öldürememe noktası diye düşünürken

karşı tarafın istemsiz salladığı bacağın masaya vurmasıyla mutfağa döndü

bir süredir süren sessizliği bozan arkadaşı

ben dedi... 

o an ağzına sevmediği bir tat gelmiş gibi buruşturdu yüzünü

Hatırladı ben diye başlayan cümlelerin baştan bitikliğini

geriye alamayacağını anladığı gibi devam etti

ben buyum dedi,bu kadarım

okuduğun o şeylerde tarifim vardır kimbilir

ne denir yetersiz,egoist,pragmatist 

vardır söyle afilli bir tanımım

....

kızın göz kenarları seyirmeye başlamıştı

tavuğun bahçede atacağı son iki turu kalmıştı hissediyordu

tek istediği o ağlamadan ölmesiydi

gözyaşı istemiyordu son sahnede

karşı tarafın tesellisini de

Belki bir tanımlamam henüz yapılmamıştır 

ben söyleyeyim

bazıları sadece durur,sadece dinler,acını yaşaman için uzaklaşmana izin verir

gelinceye kadar bekler,hiç gelmezse kırılmaz

ama senin gibi sormaz sorgulamaz da

orada sadece durur ve seni sever

değer mi değmez mi düşünmez 

o da zorlanmıştı

son cümle boğazına takılarak çıkmıştı 

ne ağlayası ne de teselli edesi vardı

kafası kesik tavuktan haberi yoktu ama 

bi yerlerinden kanı çekiliyordu

hissediyordu

neyse ne dedi

kalkıp kapıya dönerken

bazen değişir tüm beklentiler

o ardına dönünce ağlasamda görmez artık rahatlığıyla

beklenti değil

farkındalık bunun adı dedi kız

önceki dalgalarda sen değil kollarımın gücü sayesinde atlattım herşeyi

aslında sen o zamanda yoktun

hiç olmadın ben seni varsaydım

ben biraz geri çekilince de bu aramızdaki koca boşluk kaldı

neyse ne dedi tekrar kız 

kapıya doğru yürürken

birazdan başlayacak yokluğumla önceki yokluğumu kıyaslayacak uzunca bir zamanın olacak

hoşçakal....

onca zamandır adı konmamış şeylerin yorgunluğu

ikisinin ellerinde ufalanan kartlar

masaya damlayan gözyaşı ile kapının son sesi vardı o anın çerçevesinde