Yalnızlar Kulübü Vol:1
Korona Günlerinde Kış Hazırlıkları
Bir söz "Hiç ölmeyecekmiş gibi bu dünya için,yarın ölecekmiş gibi ahiret için çalış diyordu"ahiret kısmını bilemedim belki kalbi temiz kategorisinde mansiyon falan alırım.Bu dünya içinse hiç ölmeyecekmiş gibi çalışmaya devam. Koronanın kıpkırmızı boyadığı mahallemde marketler kavanoz kapağı yetiştiremiyor.Sebep önümüz kış.En güzel yerli ürünler o kavanoza girecek kış geldiğinde afiyet ile yenecek.Kadınlar karıncalara benziyor bu mevsimde.Yenecek ne varsa yuvalarına taşıyorlar sonra onları başka bir formda ölümsüzleştirip kilerlerinde saklıyorlar. Mahalle pazarına girmeye cesaret edemedim yoğunluktan,marketten domates aldım konserve için.Evde domatesten daha çok ihtiyaç duyduğum birde yoğurt vardır herhalde. Bu yıl ilk defa vişne reçeli yaptım.Vişneleri arkadaşım toplamış sağ olsun.Sen bunu şekere yatır sonrada kaynat deyip itekledi.Eskiden olsa kaynatır verirdi,galiba bana balık tutmayı öğretiyor. Minnak acı biberlerden turşu denerim yada jaleponeden, ekime kadar yolu
Allahım beni yazıdan daha uzun bir yorum yazarak madara etme bismillah.
YanıtlaSilBeni kaç senedir biliyorsun. Ö.A.yı açtığımda 3-4 ay tek başıma yazdım sonra ne oldu bilmiyorum duyan geldi, onların arasında bugün dahi yüzyüze görüştüğüm insanlar da oldu, anonim olarak ağzıma mıçanlar da. Bir noktada kapatmak zorunda kaldım çünkü her dediğim birine batıyor, bir diğerine dünyadaki en harika sözmüş gibi geliyordu ve bu ikisi sürekli çatışıyordu, o gerilimi kaldıramadım. Fakat o deneyim bana şahane bir ders oldu. Her ne yaşarsan yaşa, içine kadar girmelerine izin verme. İçin senin. Bırak ananı babanı çocuğunu kocanı dostunu sırdaşını, kimsenin girmemesi gereken bir odan olmalı bence içinde. O olmazsa, herkes bir konuda söz söyleme hatta bizim gibi toplumlarda öneri ve fikir söyleyip neden yapmadın diye hesap sorma hakkına sahip görüyor kendini. İşte tam o anda hop o odaya kaçıp saklanmaya ihtiyacın oluyor.
Beni biliyorsun son derece sosyal bir tabiatım var ama kilit nokta şu: istediğimde. Yani ben istediğim zaman sosyalleşiyorum, eğer canım içime kapanmak ve sessizliği dinlemek biraz huzur bulmaksa, dünyanın ennnn asosyal insanı oluyorum. Bu hakkı kendimde görüyorum çünkü bu bir denge işi, insanlara ayırdığın zaman kadar kendine de ayırmalısın. Yoksa "burn-out" bunun sonu....
Yalnızlık konusuna gelince. Bu gurbet ellerde ne zaman totom sıkışsa ve ah şimdi birinden destek göreydim desem acaip yalnız hissediyorum, sanki dünyanın en terk edilmiş en tek başına kalmış insanı benim. Halbuki bu tamamen senin bakış açının dötlüğü. Sana depresif ve kaygılı bir tülün ardından gösteriyor dünyayı ve içindeki korkuları tetikliyor: yalnızsan sevilmiyorsundur korkusunu. Ama bu külliyen yalan. İnsan kendiyle başbaşa kaldığı anda kendi fikirlerini uygulamaya koyabilir, kendi sınırlarını zorlayabilir ve en güzeli de tamamen kendi kararlarının sonuçlarını gördüğün için, kendine güvenin artar. Ha yanlış mı yaptın, o zaman da sonuna dek sorumluluğu alır, tükürüğünü yalar, gerekirse baştan başlar yine yenilir daha iyi yenilirsin :)))
Ama işte denge. İki yanaş bir uzaklaş mantığı tüm ilişkilerde.. Ve karşılıklı bir dans bu, sadece sen değil karşındaki de aynı şekilde davranacak..
Son zamanlarda yalnız hissetmiyorum ve hakikaten yalnızım yani değişen bişey yok ama kafa değişti sanırım :) Öperink.
O depresif kaygılı tülün ardındaki halimi buraya bile yazamıyorum,ama tülün öbür tarafında buz gibi herşeye serin bakan uyuz rolünü yapmaktan yorgunum.Bazen sövüp sıçıp geçsem çok rahatlarım gibi gelse de biliyorum insan kırmak bende vudu bebeği efekti yapıyor.Onlara saplamaya çalıştığım herşey mabadıma giriyor. Onu geç ben serin durmaya çalıştıkça benzin atanları görünce,o dediğimi yapsam birbirimizi gırtlaklarız herhalde.asgari saygı ve sevgi ile hayatımı sürdürsem ne güsel olacak:/
SilYıldız Tilbe'nin yaşadığı bir ruh hali varmıi hemen aktarıyorum:
YanıtlaSilKalabalıklarda çok yalnız yalnızken çok kalabalık hissediyorum kendimi!..
Bu nasıl bir kafadır ya çok iyi dile getirmiş..ama yalnızlı kda bir yere kadar bence burada bir sıkıntı var bir kaç kişi var benim hayatımda da ve onlarla aramıza mesafe girince hem teknolojiye hem de bu koşuşturmacaya sayarken bulurum kendimi..
Seviyorum bazı insanları ben :)
Sen de sev !
İnsan sevmiyorumun meali çok uzun kısa özeti insanın insanı maruz bıraktığı şeyler ağırıma gidiyor.Aksiyon olsun kalabalık ama gün sonunda ruh doygunluğu olmuyorsa yine yalnız bir gün oluyor benim için.Yıldız reiste onu demiş belki yeminlen dinlediğim podcast te aldığım hazzı iki dost muhabbetinde alamıyorsam sorun benim asosyalliğim değil bence
SilValla benimki kalabalıklar içinde yalnızlık. Kafama göre, şöyle oturup saatlerce konuşacak anlaşacak insan ihtiyacı içindeyim. İnsanı bulamıyorum bari robot mobot yapsalar da alsak. Yıldım çünkü.
YanıtlaSilÇevremdeki herkesten tiksiniyorum. Kimseyi de göresim yok. Ama mecburen görüyorum.
O anlaşamayan iki kafa arasındaki uzaklık en uzak mesafe değil mi?Yaw ben kendimi anlatmaktanda vazgeçtim durdukları yerde yanlış anlayıp bunun doğrusunu açıklamaya mecbur bırakmasalar okeyim sanki.Nefes alsın yeter noktası burası galiba:))
YanıtlaSilyalnızlık çok severim yaa, yalnız yaşıyorum, evde yalnızım işte, yemek temizlik alışveriş uyku kitap müzik film blog hayat güzel, yani seçilmişi oluyor, kimsenin yalnız bırakmak istediği filan yok, kimseyi görmücen telefon etmicen telefonu açmıcan en iyisi :) şimdi pandemiden başlayarak da evde çalışıyorum, migros ve park dışında evden çıkmıyorum. huzur işte :)
YanıtlaSilŞimdi farkettim hakkında çok az şey bildiğimi 😉 imrendim azıcık keyfin bol olsun ♥️ demek o tatlış tavsiyeler dizi film gibi,böyle ortamlarda oluşuyore
Sil