Ters Pabuçlar

  Rahatsızlık vermemek için parmak uçlarında yürüdükçe daha çok öfkeleniyorlardı.Çocukluk ergenlik birazda yetişkinliğin daha az ses çıkarmanın yollarını aramakla geçerken,bir gün anlayıverdin;onları öfkelendiren çıkarttığını sandığın gürültüye değildi,varlığının ta kendisineydi. Hangisi daha üzücüydü hatırlamıyorum,aslında hiç ses çıkarmadığını anlamak mı? gürültüye başka insanların öfkelenmediğini görmek mi?yahut daha az gürültü çıkarmaya yıllarca kafa yormak mı?

Bu yılın başında liseden kalma edebi metinler kitabının kapağına "kafama tokadan başka bir şey takmam"diye yazan ergen kızın irisiydim ben. Bu cümleden hareketle her durumu hafife alan o dalgacı kızın; edebi metinler kitabını yirmiüç yıldır oradan oraya sürüklemesindeki esrarı,ezber ettiği şiirlerdeki manayı göremeyen-anlamlandırmayan-buna kulak kesilecek yetide olmayan insanlarla bir arada yaşamaya çalıştığımı farkettiğim gün aldı beni bir öfke. 2022 benim için başkalarını suçlayarak ters lisanınca "boklayarak" başladı.Nihayetinde, neye kızıyorsan içine bak-içinde çöz dediğim bir yıl olarak bitti. Entel dantel biri olmamaMa rağmen kişisel gelişim raflarına da yalan yok bir burun kıvırırdım.(babası Rus edebiyatından sanki haspam)Tv de o programdan bu programa koşan adına kişisel gelişimci denen bir çocuğa da "Ana çıkmış yine sallıyor aforizma makinesi" derdim bak derdim dedim siz demeyin,ben bu boku yedim siz yemeyin,yeminlen bu iki şeyin ipiyle düştüğüm k