Another Love


 

Rahatsızlık vermemek için parmak uçlarında yürüdükçe daha çok öfkeleniyorlardı.Çocukluk ergenlik birazda yetişkinliğin daha az ses çıkarmanın yollarını aramakla geçerken,bir gün anlayıverdin;onları öfkelendiren çıkarttığını sandığın gürültüye değildi,varlığının ta kendisineydi.

Hangisi daha üzücüydü hatırlamıyorum,aslında hiç ses çıkarmadığını anlamak mı? gürültüye başka insanların öfkelenmediğini görmek mi?yahut daha az gürültü çıkarmaya yıllarca kafa yormak mı?

Yorumlar

  1. Yanıtlar
    1. Ewet boşa efor sarfettiğini anlamak öfkeli bir üzüntüye sebep olabiliyor.

      Sil
  2. bunu bilemedim, yani böyle bişi yaşanmışssa hiç hoş bişi değilmiş :)

    YanıtlaSil
  3. yaşamak kısmında değilde anlamak kısmında daha hoşnutsuz oldum galiba:)

    YanıtlaSil
  4. Bu şarkıyı çok seviyorum ve İran'lı kadınların sesi oldu . Yazın çok sarsıcı. Farkındalık ama takılmadan devam edebilmek. Alamadığın onaylanmayı kendine verebilmek. Çok daha uzun şeyler yazabilirim ama yalnız değilsin sadece bunu yazayım.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. teşekkür ederim güzel yorumun için,tavsiyeni uygulamaya çalışıyorum sevgiler

      Sil
  5. aslında hiç ses çıkarmadığını anlamak bence... bu şarkıyı çok severim

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet onu anlayınca diğerleri bonus oluyor 😕

      Sil
  6. Gürültüye başkalarının öfkelenmediğini fark ettiğin an da sarsıcı bence... O vakte dek sorunun kendinde olduğunu düşünüyordun belki ve bu şekilde yaşamaya, olayları böyle bi yerden ele almaya alışıktın. Oysa başkalarının senin varlığına gürültü olarak bakmayışı, belki sevişi ve kabul duyuşu o vakte dek içinde yaşadığın fanusu şöyle bir sarsıyordur herhalde...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. O sarsıntı baya sancılı oldu ,hem gerçek durumu hem önceki yaşanmışlıklar bir an herşeyin boşlukta kalmasına sebep oldu☹️

      Sil

Yorum Gönder

Teşekkürler..

Bu blogdaki popüler yayınlar

Korona Günlerinde Kış Hazırlıkları

Ömer Lütfi Lülü Efendi Konağı

Şampuansız Üç Yılın Ardından